وکیل خانواده. وکیل طلاق. وکیل پایه یک دادگستری
براساس قانون جدید می توان سرپرستی کودکان بدسرپرست و بی سرپرستی که تا ۱۶ سال دارند به افراد متقاضی و واجد شرایط سپرد، در این میان اغلب افرادی که قصد به عهده گرفتن سرپرستی کودکی را دارند تمایل دارند نوزادانی را که در شیرخوارگاه های بهزیستی نگهداری می شوند، به فرزندخواندگی بگیرند، این در حالی است که بخش زیادی از کودکان بهزیستی اکنون خردسال هستند، به همین دلیل کمتر شخصی حاضر است سرپرستی دائم آنها را به عهده بگیرد. نکته اینجاست فرهنگی در جامعه حاکم است که فرزند خوانده داشتن یا فرزندخوانده بودن را مناسب نمی داند، به همین دلیل زوج هایی که تصمیم به چنین کاری می گیرند دست به ظاهر سازی می زنند، آنها اغلب نوزاد شیرخوار را انتخاب کرده و در جمع اقوام خود وانمود می کنند که برای انجام کاری مجبور هستند مدتی را در شهر دیگری سپری کنند به این شکل آنها پس از این که کار سرپرستی شان انجام شد ادعا می کنند صاحب فرزند شده اند. نکته اینجاست که به سرپرستی گرفتن کودکان بهزیستی باید مایه افتخار افراد باشد نه این که آنها این موضوع را پنهان کرده و با فاش شدن این راز در آینده سبب آسیب دیدن روحی و روانی کودک شوند.
کودکان کم توان ذهنی و استثنایی مراکز بهزیستی گروه دیگری از کودکان بهزیستی هستند که بیشتراز دیگران در معرض آسیب قرار دارند، اما نیکوکاران آن طور که بایدوشاید برای برطرف شدن نیازهای آنها تلاش نمی کنند، زیرا در بیشتر مواقع خانواده هایی که این کودکان را از نوزادی یا خردسالی به فرزندخواندگی قبول می کنند با گذشت زمان به این نتیجه می رسند که از عهده نگهداری آنها برنمی آیند به همین دلیل این کودکان را به مراکز بهزیستی بر می گردانند.
این درحالی است که افرادی که تمایل به سرپرستی این کودکان دارند باید حساب شده تر عمل کنند، زیرا این کودکان خیلی زودبه آنها وابسته شده و وقتی دوباره به مراکز بهزیستی سپرده می شوند بیشتر از قبل آسیب می بینند. افزون براین باید یاد آور شد هرچند نگهداری از کودکان کم توان ذهنی و استثنایی دشوار است، اما نیکوکاران می توانند با مراجعه به مراکزی که از این کودکان نگهداری می شود به آنها روحیه بدهند، برای نمونه افراد خیر می توانند چنین کودکانی را با هماهنگی با مسئولان مرکز برای تفریح به پارک برده و لحظات شادی را برای آنها فراهم کنند.
برای دریافت مشاوره تخصصی با بهترین وکیل ها با ما تماس بگیرید
همین حالا تماس بگیرید (مشاوره رایگان)
نگاهداری اطفال یا همان حضانت در
امور تربیتی و آموزشی، هم حق و هم تکلیف ابوین بوده و طبق قوانین، حضانت فرزند تا رسیدن طفل به سن بلوغ (در دختران 9 سالگی
و در پسران 15 سالگی) بر عهده والدین است.
به این معنا که برای حضانت و نگهداری طفلی
که ابوین او جدا از یکدیگر زندگی می کنند، مادر تا سن 7 سالگی اولویت دارد و پس از
آن، حضانت با پدر است همچنین بعد از 7 سالگی در صورت حدوث
اختلاف، حضانت طفل با رعایت مصلحت کودک به تشخیص دادگاه خواهد بود که قانون جز در
موارد استثنایی نمیتواند آنان را از این حق محروم کند.
در مواردی پدر و مادر میتوانند به نفع
یکدیگر از حق حضانت خود صرف نظرکنند بنابراین قراردادهای بین والدین در مورد حق حضانت در صورتی که بر خلاف مصلحت طفل نباشد، معتبر و
لازمالاجرا است.
بر این اساس، حضانت طفل پس از 7 سالگی به
طور مطلق به پدر واگذار نمیشود، بلکه هرگاه بین پدر و مادر طفل در مورد حضانت او اختلاف شود، معیار تعیین دارنده حضانت صرفا
مصلحت طفل است.
چه بسا با وجود نبود عیب و نقصی در پدر
به تشخیص دادگاه، مصلحت طفل از جمله در وابستگیهای شدید طفل و مادر و اثر سوء
جدایی آنها از یکدیگر اقتضا میکند که حضانت او بر عهده مادرش باشد.
پس از رسیدن طفل به سن بلوغ، دادگاه خود
را فارغ از رسیدگی در خصوص حضانت دانسته و فرزندان حق انتخاب ادامه زندگی نزد یکی
از والدین را خواهند داشت؛ در هر صورت تأمین مخارج زندگی با پدر خواهد بود.
اگر پدر از دادن فرزندان زیر 7 سال به
مادر خودداری کند، مادر میتواند با مراجعه به دادگاه، اولا الزام زوج را به پرداخت
نفقه فرزند بخواهد و ثانیا برای صدور دستور موقت مبنی بر استرداد (پس دادن) فرزند،
درخواست دهد.
با توجه به اینکه قانون، حضانت را با مادر
دانسته، دیگر نیازی نیست که وی امری را در دادگاه اثبات کند. به همین دلیل، دادگاه
بدون رعایت تشریفات قانونی و خارج از نوبت، حکم استرداد طفل را صادر میکند و این
حکم فورا قابل اجرا است تا مادر بتواند با پرداخت نفقه از سوی خود یا به شرط
مطالبه بعدی از زوج به وظیفه حضانت در قبال طفل یا اطفال خود عمل کند.
البته چنانچه مادر در ضمن سند رسمی طلاق،
متقبل حضانت و نگهداری فرزند مشترک با هزینه شخصی خود شده
باشد، نمیتواند به موجب دادخواست بعدی از خود سلب تکلیف کند؛ چنین درخواستی
قابلیت پذیرش ندارد.
ازدواج مجدد مادر، حق حضانت وی را به نفع پدر ساقط میکند اما در مواردی که
پدر فوت کرده باشد، ازدواج مجدد مادر موجب سقوط حق حضانت وی نخواهد شد
مشاوره تخصصی با وکیل طلاق و وکیل خانواده
همین حالا تماس بگیرید (مشاوره رایگان)
در صورت فوت یکی از ابوین، حضانت طفل با
آنکه زنده است، خواهد بود. به عنوان مثال، با فوت پدر، حضانت طفل
با مادر است؛ نه پدربزرگ طفل.
تاکید میشود که حضانت فرزندانی
که پدرشان فوت کرده، با مادر آنها است؛ مگر آن که دادگاه به تقاضای ولی قهری
(پدربزرگ پدری طفل) یا دادسـتان، اعطای حضـانت به مادر را خلاف مصلحت فرزند تشخیص دهد.
در صورتی که پدر و مادر، هر دو فوت کرده
باشند، حضانت با جد پدری و پس از آن با سایر خویشاوندان طفل بر مبنای ترتیبات ارث
است.
تعیین هزینه متعارف جهت حضانت، با دادگاه و پرداخت آن به عهده پدر یا جد پدری
است. در تعیین نفقه توسط
دادگاه، شرایطی از قبیل سن کودک، نیازهای روزمره، موقعیتهای اجتماعی و محل اقامت
مد نظر بوده و پس از تعیین هزینه متعارف توسط دادگاه، مادر یا نماینده قانونی او
مجاز به دریافت هزینه مزبور است که دادگاه در صورت درخواست زن یا سایر اشخاص واجبالنفقه،
میزان و ترتیب پرداخت نفقه آنان را تعیین میکند.
البته از آنجایی که حضانت حق و تکلیف
ابوین است، مادر نمیتواند بابت وظیفه حضانت و نگهداری طفل، اجرتی مطالبه کند.
اگر مادر تأمین هزینهها را قبول کرد، اما
پس از مدتی منصرف شد یا به هر دلیل دیگری توان پرداخت نداشت، میتواند دوباره از
پدر بخواهد که هزینههای فرزند یا فرزندان را تأمین کند.
در صورت مخالفت، مادر می تواند از طریق
دادگاه، پدر را مجبور به پرداخت نفقه کند؛ زیرا پرداخت نفقه از
نظر قانونی همچنان بر عهده پدر است
مشاوره تخصصی با وکیل طلاق و وکیل خانواده
همین حالا تماس بگیرید (مشاوره رایگان)
در صورت فوت پدر طفل طبق قانون حضانت طفل با مادر خواهد بود و کسی حق ندارد مادر را از این حق محروم کند مگر به حکم قانون و مادر نیز نمیتواند از نگهداری و تربیت طفل خود پس از فوت پدر طفل امتناع کند مگر با عذر قانون.قانونگذار نگهداری و تربیت فرزند را حق و تکلیف پدر و مادر میداند. حق است زیرا کسی نمیتواند فرزند را از پدر و مادر جدا کند مگر به حکم قانون و تکلیف است برای اینکه پدر و مادر بدون دلیل موجه و قانونی نمیتوانند از نگهداری و تربیت فرزند خود خودداری کنند و زمانی که زن و شوهر با هم زندگی میکنند فرزند تحت حضانت پدر و مادر خویش است و چنانچه زن و شوهر جدا از هم زندگی میکنند طبق قانون حضانت فرزند «پسر و دختر» تا هفت سالگی با مادر است و پس از هفت سالگی تا سن بلوغ با پدر است و پس از رسیدن به سن بلوغ فرزند انتخاب میکند که با کدام یک از پدر یا مادر زندگی کند البته چنانچه بعد از رسیدن به سن هفت مصلحت طفل اقتضا کند با تشخیص دادگاه حضانت طفل همچنان با مادر خواهد بود. اما اگر پدر طفل فوت کند چه کسی عهده ار طفل خواهد بود؟ در متن حاضر به این سوال پاسخ داده خواهد شد.
حضانت: به معنی نگاهداری و تربیت کودک است.
صغیر: کسی که به دلیل کم بودن سن قادر
به اداره امورمالی خود نباشد.
جدر پدری: پدر پدر
حضانت: نگهداری