همین حالا تماس بگیرید (مشاوره رایگان)
صیغه موقت به معنای (عقد نکاح موقت) است.صیغه موقت به این معنی است که زنی و مردی که با هم ازدواج موقت می کنند،این عقد صرفاً تا زمان معینی ادامه دارد و دائمی نیست ..مثلا اگر برای مدت 10 روز ازدواج کرده باشند بعد از 10 روز دیگر به هم محرم نیستند.در ازدواج موقت یا همان صیغه موقت رضایت زن و مرد و خوانده شدن عقد و مشخص کردن مهریه و مدت لازم است. اگر دختر باکره باشد به نظر بیشتر مراجع معظم تقلید باید از پدر اجازه بگیرد.طبق ماده 1062 قانون مدنی:”نکاح واقع می شود و ایجاب و قبول به الفاضی که صریحا دلالت بر قصد ازدواج نماید.”
ازدواج موقت(صیغه موقت)که رابطه زوجیت بین زن و مرد در مدت معین است به وسیله عقد محقق می گردد و چون عقد ازدواج موقت یکی از عقود است باید علاوه بر شرایط عمومی برای صحت عقد دارای شرایز مخصوص به خود نیز باشد.
مشاوره تخصصی با وکیل طلاق و وکیل خانواده
همین حالا تماس بگیرید (مشاوره رایگان)
در ماده ی ۱۰۷۵ قانون مدنی٬ ازدواج موقت در قوانین ایران به رسمیت شناخته شده است. شرایط و ارکان اساسی نکاح منقطع (ازدواج موقت) عبارت اند از شرایط صحت نکاح دائم به اضافه ی تعیین مدت مشخص و تعیین مهر معین برای زن. موانع ازدواج موقت نیز همان موانع نکاح دائم هستند.
در نکاح دائم عدم وجود مهر یا ذکر نشدن مهر جایز است٬ اما در نکاح منقطع٬ عدم وجود مهر موجب بطلان عقد می شود. قانون بر وجود و مشخص بودن مهریه ی زن در ازدواج موقت تاکید فراوان کرده و مطابق مواد ۱۰۹۵ تا ۱۰۹۸ قانون مدنی ترتیباتی داده که مهریه ی زن در ازدواج موقت به هر ترتیب به وی تسلیم شود. زن پس از جاری شدن عقد مالک مهر می شود و اتفاقاتی چون فوت زن در زمان ازدواج٬ عدم نزدیکی شوهر با وی تا اتمام مدت عقد و بخشیدن زمان عقد از طرف شوهر مهر را ساقط نمی کند.
مشاوره حقوقی رایگان با وکیل خوب دادگستری
ادامه مطلب ...